پرسپولیس عزیزمان ، و به عنوان نماینده ایران عزیز ترمان ، بر لخویای قطر غلبه کرد و همه ما را خوشحال کرد ؛ و انشاء الله که این یک « گربه کشیِ دمِ حجله » و نشانه تحول در این تیم ِ روی خط شکست افتاده و عادت به آن ! ، و پیروزی های پیاپی بعدی باشد ؛ و با این وجود مسائل اساسی پرسپولیسِ برنده 3 - 0 در مقابل تیم نسبتا" قوی لخویا همچنان و به عنوان نمونه ای از مسائل اساسی فوتبال ما همچنان باقی است ... که نباید با این یک پیروزی به خود مغرور شویم و از بازسازی اساسی تیم غفلت کنیم :
کمبود قدرت بدنی بازیکنان در درگیریهای تن به تن - ناتوانی چند نفری در 90 دقیقه دویدن - پاس های کم جان و کم دقت در نیمه اوٌل ؛ و توپ لودادن های پیاپی - ایستادن برخی تا توپ روی پایشان بیاید ! در همان نیمه - تعادل از دست دادن های عمدی یا سهوی - خطاهائی بیمورد روی حریف - توپ بیرون زدن های مکانی که گویا از خصائص اوست و امٌا برخی از مدافعان چون نورمحمدی - جمع شدن در دفاع روی یک حریف که نشانه عدم اعتماد بازیکنان به یکدیگر است و در نتیجه رها کردن سایر یاران حمله ی حریف - برخی اعتراض های بیجا به داور که طبیعتا" روی وی اثر میگذارد و به نفع ما نمی شود - تشویق بازیکنانی خاص که ممکن است روی سایر بازیکنان و سرمربی تیم تاثیر منفی بگذارد - ظاهرا" حبٌ و بغض برخی که ، تادو که جای خود دارد ! ، گابریلی درجه چهارم و پنجم را از آنطرف دنیا می آورند و اینگونه میدان می دهند و بازیکنان خودی و آینده دارمان را نیمکت نشین میفرمایند ! ، و البته خوش به حال علیپور . خدا کند صادقیان - خانزاده - عباس زاده - رضا نوروزی - و.... کاملا" از بین نروند آنهم در این زمان بنا به تحول جدید در مدیریت و امیدهائی به نوعی جوٌ اعتماد به نفسی بیشتر بر بازیکنان حاکم شده با علاقه و تعصب بیشتری بازی می کنند .... فعلا" به « مدیریتی امیدوار کننده » و « تحرٌک بیشتر بازیکنان » رسیده ایم ؛ امٌا سایر مسائل ؟ .... با وجود این یرد شیرین به نظر می رسد حکایت همچنان باقی است ! .